سعدالله همایونی؛ عدنان طهماسبی
چکیده
دستور زبان به عنوان اصلیترین عنصر انتقال پیام در زبان معیار در پژوهشهای زبانی از جایگاه ویژهای برخوردار است بطوریکه بخش مهمی از جدیدترین نظریات از قبیل ساختارگرا، نقشگرا و کارکردگرا به دستور زبان، چگونگی تحلیل ساختهای خوشساخت و بدساخت دستوری و سایر عناصر درون زبانی و فراساختهای غیرزبانی مربوط میشود. سوالات پژوهش ...
بیشتر
دستور زبان به عنوان اصلیترین عنصر انتقال پیام در زبان معیار در پژوهشهای زبانی از جایگاه ویژهای برخوردار است بطوریکه بخش مهمی از جدیدترین نظریات از قبیل ساختارگرا، نقشگرا و کارکردگرا به دستور زبان، چگونگی تحلیل ساختهای خوشساخت و بدساخت دستوری و سایر عناصر درون زبانی و فراساختهای غیرزبانی مربوط میشود. سوالات پژوهش حاضر این است که مؤلفههای نظریه نحو کارکردگرا چیست؟ تفاوت آن با نظریه نحو سنتیِ زبان عربی و نقش آن در تبیین فرآیند ارتباط کدام است در این راستا، نگارنده در صدد است تا با روش توصیفی ـ تحلیلی به واکاوی رویکرد نحوی احمد المتوکل در سطح کاربردشناختی بپردازد. بر اساس این رویکرد، زبان اداتی است که برای تحقق ارتباط در جوامع بشری بکار گرفته میشود. از این منظر، ساختارهای نحوی و گزارههای زبانی در بافتهای گفتمانی متعدد، حاوی معانی ویژهای هستند که برای محقق ساختن اهداف ارتباطی معین بکار گرفته میشوند. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان میدهد که کاربست سطح کاربردشناختی نحو کاربردی که خود مبتنی است بر شناخت و درک دو سطح معناشناختی و ترکیبی میتواند سرفصلهایی واقعبینانه و متناسب با واقعیت زبان عربی و کاربرد آن در جامعه گویشوران این زبان ارائه نماید.